Gece’ye Bir Not Bıraktım.

Ne de çok üzülüyoruz her şeye. En ufak bi darbede düşüyoruz hemen. Dert ediniyoruz sanki tüm dünyayı. Yaşamayı bilmediğimiz bu hayatın yükünü kendimiz yüklüyoruz sanki sırtımıza. Ne de çok bilmiyoruz hiçbir şeyi, biliyormuş gibi davranıyoruz her şeyi, sürekli.

İnsan.. Gerçekten çok garip, değişik bir varlık. Hayat bakıp da göremediğimiz gerçeklerle dolu. Yaşam sessiz bir çığlık sanki, nefeslerin duyulmadığı… Yok oluyoruz gerçekten yok ettiğimiz bu zamanın içinde.! Kurtulalım artık kaybolduğumuz bu nefsin ta kendisinden bir an önce. Teslimiyetimiz tam ve içten olsun Allah’a. Bir şeyleri gerçekten O’na bırakalım artık. ‘O ol derse oluverir’ cümlesini taşıyalım daima, en güvenli olan yerde, kalbimizde… Dert değil de dua edelim her gece.

Vakit geçiyor, unutmayalım. Geç olmadan ‘uyanmak’ dileğiyle yaşayalım. İnşaAllah… Anlamak niyetiyle çıktığımız yollarımız çoğalsın, gerçekleri fark ettiğimiz anlarda canlansın ruhumuz, atmaya/yaşamaya devam etsin kalbimiz, nefesimiz hissedilsin bedenlerimiz tarafından. Gerçekten (!) yaşamaya (!) başladığımız günlerimiz olsun artık, şu an hayattayken. Yaşamak bi zafer olsa gerek. Uyuyanların değil uyanmayı başaranların zaferi. Bu zafere ortak olduğumuz zamanlarda buluşalım hep birlikte.

Ey yoldaki yolcu!.

‘Vuslat’ olsun yolculuğunun sonu…

Bir not bıraktım bugün kendime. Bıraktığım bu not, ulaşmasını istediğim herkese… Gece’ye bir not bıraktım bugün… “Dua’larınız sonsuzluğunuz olsun.”