Kendin Ol

İnsanlık bir tüketim malzemesi haline gelmiş gibi. Mağazadan alınan bir pantolon, ayakkabı gibi… Dışı güzel, içi boş ve eskimeye mahkûm bir şey. Göreceli bir cümle olduğunu kabul etmek lazım, herkes için geçerli değil. Ama sanırım bu yüzden herkes birbirini en çok sevdiği pantolonunu sever gibi seviyor. Yakında yenisini alacağı bir eşyasını sever gibi.  Böyle olmak modern zamanımızda ki en acı durum olsa gerek. Bu düşüncelerimi aslında Amir Khan şöyle özetlemiş; “Bence modern zamandaki en acı durum, karşındaki insanın seni bir alternatif olarak görmesidir. Seni diğer insanlardan farklı görmeyip, hızlıca tüketip başka alternatiflere yönelmesidir. Fast food tüketir gibi insan tüketmeleridir. İnsanlar gerçekten acınası durumdalar.”

Belki de en acısı herkesin kendisini farklı zannedip, aslında sürüden farklı olmaması, olamaması…

İnsan kendisini göstermek ister. Var olmak,  kendini gerçek kılmak ister. Bunu yaparken elindeki malzemeyi kullanır. Başka bir yol da bulamaz zaten. Kimi parasıyla, kimi bedenine takıp takıştırdığı ile, kimi ise aklıyla.  İnsan ne olabildiyse sadece onu ifade edebilir. Hiç kimse kendinden fazlası olamaz.